Ντιβιβιέ, Ζιλιέν

(Julien Duvivier, Λιλ 1896 – Παρίσι 1967). Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία το 1919, αλλά γύρισε τις καλύτερες ταινίες του μεταξύ 1930 και 1939, περίοδο κατά την οποία ο γαλλικός κινηματογράφος επιβλήθηκε στον κόσμο με μια σειρά ταινίες ρομαντικές, αλλά γυρισμένες σε λαϊκό περιβάλλον - διαφορετικές μεταξύ τους από άποψη ύφους, αλλά πάντα με την ίδια προγραμματισμένη απαισιοδοξία. Στα πλαίσια αυτής της τάσης, ο Ν. γύρισε αρκετές ενδιαφέρουσες ταινίες όπως Η όμορφη παρέα (1936), Σημειωματάριο χορού (1937), Το τέλος της ημέρας (1939) και, κυρίως την ταινία Πεπέ λε Μοκό (1937), που παραμένει η πιο εμπνευσμένη και πετυχημένη δημιουργία του. Χωρίς να μπορούμε να πούμε ότι άνοιξε καινούργιους δρόμους στην κινηματογραφία της χώρας του, υπήρξε ωστόσο ικανός να αφομοιώσει με εξυπνάδα τα διδάγματα των σπουδαιότερων σκηνοθετών της εποχής και να συμβάλει όσο κανείς άλλος στη διάδοση του γαλλικού φιλμ σε ολόκληρο τον κόσμο, χάρη στην έμφυτη «αίσθηση του θεάματος» που τον χαρακτήριζε. Μετά τον πόλεμο περιορίστηκε σε μια παραγωγή χαμηλότερου επιπέδου, αν και συχνά γνώρισε εντυπωσιακές ταμειακές επιτυχίες, όπως για παράδειγμα με τις ταινίες Δον Καμίλο (1952) και Η επιστροφή του Δον Καμίλο (1953), βασισμένες σε διηγήματα του Τζοβάννι Γκουαρέσκι. Σκηνή από την ταινία του Ζιλιέν Ντιβιβιέ «Η συμμορία».